تصور کن....

تیر ماه سال 93.روی صندلیه حوزه امتحانت.داری با جواب دادن به هر سوال تک تک روزای قشنگتو میسازی ..فکر کن......به همه سختیات.به همه این روزایی که زود میگذرن..........چشماتو ببند......حال خوبت تو اون روز با تلاش امروزت رقم میخوره ......بی حوصلگی........کسلی و خستگی بی  معناست وقتی خدایی داری که با بودنش بهت ارامش میده...که هر لحظه با دیدن تلاشت دستاتو محکمتر از قبل میگیره و با لبخند زیباش بهت ایندتو نشون میده آروم تو گوشت میگه :عزیزکم تموم میشه غصه نخوریا.بجنگ..........با تمام توانت تلاش کن که من پشتتم ......که دستاتو دارم .......مبادا بترسی .......من هواتو دارم .........فقط پیش برو نکنه انی نگاهتو از هدفت برداری نکنه بمونی و جا بزنی نکنه اینده ی نازتو فراموش کنی ......نکنه شک کنی......اخه اگه من نمیخواستم.اگه میدونستم نمیتونی اصلا تواین راه نمیذاشتمت......تو برترین مخلوق منی.......تو اشرف منی.......آیندت باید بزرگتر از این حرف ها باشه......چون به تو اراده ای دادم که با اون به همه مشکلات و سختیای راهت غلبه میکنی

بهت خواستنی دادم که دنیا رو تغییر میده......

این روزای قشنگو باهات هم قدم میشم.با هم میگذرونیم  مث تمام روزای زندگیت......نکنه از دست اندازای راهت بترسی ....واسه رد شدن از اونا من تو رو تو اغوشم میگیرم

خورشید زیبای ایندت طلوع میکنه......صبور باش و تو هم واسه طلوعش بجنگ اونوقته که روشنایی و گرمای دلنشینش سردیه این روزاتو جبران میکنه

اونوقته که رویای نابت حقیقی میشه ........اونوقته که ثانیه ای از زندگیه شیرینتو با هیچی عوض نمیکنی

اونموقع است که دنیات رنگ عوض میکنه به همون رنگی که تو دوست داری....

واسه خوش رنگیه آیندت بجنگ......

واسه جاری کردن اشک شوق پدر و مادرت بجنگ......

واسه شادیشون با توان توان بجنگ ......

بجنگ و صبور باش  که این روزاتم تموم میشن.......

تلاش کن برای  هدف نابت که  واسه خاطرش  جلوی خیلی ها موندی و قید خیلی چیزا رو زدی

تلاش کن واسه اثباتت به تموم کسایی که به تو و تواناییات شک کردن

ثابت کن اراده ی پولادینتو قهرمان

از این پل کوچیک زندگیتم به راحتی میگذری  هرقدمی که برمیداری خدا از تو یه قدم جلوتر ایستاده و فقط منتظره تا تو دستاتو... به دستای رحیمش بدی .....خودش ردت میکنه از این مسیر قشنگ....